کجا زبان ما رسد که وصف تو گوییم و کجا بر اندیشه ی ما اید که ذکر تو اریم و کجا توان قلم بود که نقش حسن تو نویسد و کدام اینه است که درخشش نور تو را بتاباند  ای انکه نام زیبایت زینت ارای استانه ی بهشت رضوان است بی تو ماه لحظه های ابری را می شمارد بی تو گل های افتابگردان سمت خورشید را گم کرده اندو از شهاب ها سراغ تو را می گیرند بی تو انگشت هیجچ نسیمی گل ها را نوازش نمی کند ای افتهابی ترین از روزی که رقفته ای خورشید در پی توست و روزی یکبار تمام زمین را می گردد و نشان تو می جویدای گل محمدی شکر عطر یاد تو همیشه در میان ماست ثروت بی پایان محبت تو را قطره قطره جمع می کنیم تا در بهار موعود به گل نرگس هدیه کنیم یا مهدی خودت دعا کن دعا کن از خدا دور نشویم دعا کن خیلی زود طنین صدایت در عالم بپیچد و همه ی دنیا بیدار شوند تابستان دارد بساطش را جمع می کند من در حسرت بهارم